Ancak, zamanın ilerleyişinde, yaraların izleri yavaşça iyileşir ve umut yeniden filizlenir. İnsanın kalbinin kapıları, geçmişteki acılarına rağmen, sevgiye karşı tekrar açılabilir. Severek ayrılanların yürekleri, zamanın tılsımıyla yeniden canlanır ve geçmişin izlerini silerek yeni bir umutla dolmaya başlar. Çünkü aşk, zamanın ve acının ötesinde, sonsuz bir güce sahiptir ve her kalp, yeniden sevme cesaretiyle doludur.
Aşkın karmaşık dokusunda kaybolmuş bir kalp, zamanın acımasız dokunuşuyla yaralanır. Ayrılık, bir zamanlar sevgiyle yoğrulmuş olan bağı parçalara ayırır, ruhu derin bir yaraya sürükler.
Ben özetle "mümkündür" dedim, o mantıklı değil miydi? Uzun cümleler yazmadım, edebiyat yapmadım diye mi? HE?! EDEBİYAT YAPMADIM DİYE Mİ?!! Yazıklar olsun... 😑
Tabii ki mümkün. Başka kimseyi sevemem, beni ondan başka kimse sevmez/daha çok sevmez, ben ondan başkasını sevemem vs. Aldatıldıktan ya da başka sebeplerden ayrıldıktan sonra niye sevemeyesiniz niye sevilemeyesiniz? Sevilmeye değer değil misiniz? Karşınızdaki aşağılık biri ve siz ona bir lütuf olarak mı görüyorsunuz kendinizi? İmkansız diye bir şey yoktur, kendinizi şartlamayın, beni sinirlendirmeyin!