çok yalnızım öyle düşündüğünüz gibi bir sürü arkadaşım var ama beni anlayan yok demiyorum çünkü sahte de olsa bir arkadaşım yok istesem belki edinebilirim ama edinebilmem için kendimi tamamen değiştirmem gerekiyor ve bu mümkün değil değişmekten kastım kötü bir huyum yok sadece sahteliğe yapaylığa alışamıyorum bi de sınav zamanım çok da uğraşamıyorum kafa dengi birini bulmaya bazen boş boş dört duvar arasında kalıyorum ve sonsuza dek böyle olacakmış düşüncesi yiyip bitiriyor beni şuanki yalnızlığ
evet belki denk gelirsin . eğer başka biri bu nicki kullanmadıysa bu sitede gördüğüm en abazalarından eskiden bu siteye hep insta bırakıyodu sırf kızlar için.
evet belki denk gelirsin . eğer başka biri bu nicki kullanmadıysa bu sitede gördüğüm en abazalarından eskiden bu siteye hep insta bırakıyodu sırf kızlar için.
neyse son olarak sen sonucta buyugumsun daha cok gun gecirmissin sence hep boyle ebedi mi yalnizligim yoksa illaki sahtelikten ve kendimi zorlamadan uzak gercekten sevdigim ve guvendigim ikili iliskiler kurabilir ve bu dunyada ben de yerimi bulabilir miyim
Birebir senin anlattığın tanımlamaların içinden geçmis bir karakter kendisi. O karanlık tarafından beslenen zekasını insanlara birşeyler anlatarak değerlendirmeye karar verdiğinde kendini bulmuş. Eğer hiç izlemediysen mutlaka baştan sona bir izle, neden bahsettiğim daha net anlaşılacak.
aslında komik olabilir ama ben bu durumu tiyatroya dönüştürdüm bazı zamanlar fiziksel bi ağrım olduğunda kendi kendime çevreme nazlanıyorum okulda fln ve çok ciddiye aldıklarında da yüz ifademi değiştirip kalkıp yürüyorum diyorum ki istesem geçer ki şuan geçti bile hatta onlara da öğretmeye çalışmışlığım var ve cidden işe yarıyo
İkisini de okudum. Tanımlamaların kafamda çok net şu an. Sende de net olduğu görülüyor. Ben de sana Steve Nash'in biyografisini hatırlatayım. Zihnin, duyguların senin bir parçan. Kontrol senin elinde.
tırmanma acisindan sorunum yok dersti sinavdi sonra ilgi alanlarim meslek fln ilerletwbilirim kendimi o acidan sorunum yok oturup haftalarca aglayan ya da derbeder olan tiplerden degilim aci gercekleri coktan kabullendim
Bak ben sana bişey diyim; sen kendinin %100 farkındasın. Bunların suni, gelip geçici düşünceler olduğunu da biliyorsun. Benim yazdıklarımı kuyunun başındaki ses gibi düşün, anlattıklarını da durum değerlendirmesi. Şimdi tırmanmaya başlaman lazım.
sonra cidden uyum saglayamaz oldum hicbi seye eskiden sayisiz arkadasim olmasina ragmen artik insanlarin yuzundeki istememe igreltisini gorebiliyodum nereye adim atsam buyuk geliyo gibi hissefiyodum konustukca kendi sesim gurultu gelmeye basladi bana aynalar korkunc bi canavar gosterir gibiydi hala da oyle aynalara bile bakamiyorum kendimden utanc duyuyorum en ufak bi sey yapsam ki bu hata olmak zorunda degil normal insani bi sey yapsam kendimi iyice kapatip kendime sinirleniyorum ama aynisini b
neden oyle dusundugume gelirsek de soyle anlatayim kisaca kucuklugumde fln hep neseli bayagi aktif bi cocuktum ama ailemden kaynakli cok fazla psikolojik siddet gormusum tabi o zamanlar farkinda degildim sonra ortaokulda ergenlikle ortaya cikmaya basladi neyse o gecici donem de gecti ama artik donemsel olarak sıkıntı cekmiyodum artik hayatim buna donusmustu ogretilen ve oyle yapmaya yonlendirilen karakterim ozume agir basiyodu ve tamamen degismistim uyum saglamak da zor oldu sallandi biraz psiko
aslinda hep boyleydim ve merak ediyodum benim gibiler var mi diye en son da bu terimi buldum yani once bu terimi bulup sonradan ayni ben demedim bile isteye kendime kilif aradim onu soyleyim once
evet kafkayla alakalı, kendisi toplumdan ayrik, karanlik, istenmeyen karakterlerin oldugu karmasik ve cogu insanin okurken bile tahammul edemedigi hikayeler yaziyo ve onun bu karanlik havasina da kafkaesk deniyo, umitsiz, caresiz ve dislanmis seylere de kafkaesk denebiliyo
Valla bu kolayca tarif edilebilecek bişey değil ki. Çok aşaması var. Bir kuyudaymışsın gibi düşün. Çıkabilmek için önce debelenmeyi bırakıp durum değerlendirmesi yapman, sonra aşama aşama tırmanman lazım. Başkası sana ancak kuyunun üstünden seslenen biri kadar yardımcı olabilir. En iyi ihtimalle bir ip atar, tırmanırsın.
Zaten ben de "sıkıntı" tanımına bir sınır koymadım dikkat edersen. Herhangi birşey olabilir. Şu cümlede bile "sorumlu hissettiğin" anlaşılıyor. Onun ayrımını yapman lazım önce.
her seyi bilemem elbet ama cogu seyin cagimizdakilere nazaran o kadar farkina vardim ve ustune ekledim ki ruhumun beklentileri gittikce yukseliyor ve gunluk yapabilecegim seylerle doymuyor gibi belki de bundan kaynakli bu sıkılmalarım
olay gorup bildigin sıkıntılar degil hani gecim kaygısı dersler cevre vb seylerle ilgili cok dert duymussundur genclerden ben de duydum ama o tarz seyler degil ayrica sorunlarimdan siyrilmam da mumkun degil sonucta yapmam gereken seyler var benim de
Belli ki daha çok gençsin. "Sorumlu bir insan olmak" ile "sorumlu hissetmek" arasındaki farkı iyice bir ayırmakla başlayabilirsin. Şu an senin bişeyi "sıkıntı" olarak tanımlaman doğru değil. Biraz işin laylaylomuna geçmen, o şekilde sorunlardan sıyrılman lazım, ki o eğilimn de doğal olarak var.
Eh işte zaman geçirmeye, keyif almaya çalışıyoruz hepimiz. Sosya uyum için keskin ayrımları biraz geçişken hale getirmek gerekiyor. O yüzden her telden birşeyler olması iyi oluyor.
derin felsefelerw bayiliyorum ben insanlarin uc noktalarini sorgulatan turden ama terim bilmiyorum cok suanlik odagim baska oldugu icin bi de felsefeden felsefe diye de bahsetmeyi cok sevmiyorum cunku insanin dogsl bi eylemi boylesine otekilestirmesi tuhaf
Yazılımcı değilim de işimin bir parçası da yazılım diyelim. "en iyisi olmazsam ezilir giderim" düşüncesinden bahsediyorum. En iyi olabilmek için ezilmen lazım, hem de çok ezilmen lazım.
Bak ben sana net bişey söyleyeyim; kendini kasarak olmuyor bu işler. En iyi yer diye bişey yok, en iyisi olmak diye bişey var. En iyisi olabilmek için de hayatın içinde tecrübe kazanman lazım. Hayattan koparan her şey sana zarar.